چگونه ناسا قصد دارد با مرگ در فضا مقابله کند

در حالی که برنامه فضایی آمریکا چندین تراژدی را تحمل کرده است ، هیچ مأموریتی بقایای یک فضانورد گمشده را که در مرز نهایی شناور است ، باقی نمی گذارد. اگر این سناریو بدترین حالت وجود داشته باشد ، ناسا به طور واضح آماده است. این آژانس اگر یک فضانورد در ایستگاه فضایی بین المللی ، یک شبکه ۴۵۰ تنی از لوله های فلزی که در اطراف کره زمین می چرخند در خلاء غیرقابل مهار فضا ، پروتکل هایی را ترتیب می دهد.

رویه های مرگ فعلی ISS ناسا حول محور یک بدن اصلاح شده درجه نظامی به نام واحد مهار بقایای انسانی (HRCU) می چرخد. مطابق آمریکایی علمی، قطعه تجهیزات گریم در سال ۲۰۱۲ به ایستگاه آورده شد. مانند اینکه چگونه مورگ در Terra Firma به یخچال و فریزر متکی است تا بتواند تجزیه انسان را کند کند ، HRCU در صورت استفاده و ذخیره در یک منطقه غیر تحت فشار ، در سیستم تبرید در ISS ادغام می شود. این علاوه بر یک پوشش جاذب و قوطی های فیلتر زغال چوب پیچ است. هدف این بود که به مدیران پرواز ناسا یک پنجره ۷۲ ساعته برای تصمیم گیری در مورد مسیر عمل خود ارائه دهیم.

بدون معاینه پزشکی ، ناسا خدمه خود را برای انجام مجموعه نمونه های پزشکی قانونی در مأموریت آموزش می دهد. فضانوردان بازمانده از بدن عکاسی می کنند ، سپس نمونه هایی از مو ، بافت ، خون و سایر مایعات را در حالی که در بدترین تماس تلفنی تله اسیدین در تمام دوران با جراحان پرواز ناسا جمع آوری می کنند ، جمع می کنند.

بعد چه اتفاقی می افتد؟ یک مراسم ساده وجود خواهد داشت تا به خدمه فرصتی برای غم و اندوه بدهد. سپس ناسا احتمالاً بقایای فضانورد را به زمین بازگرداند. HRCU دارای تسمه هایی در گوشه های آن است تا از طریق محدودیت صندلی یک فضاپیما حلقه شود. این آژانس می تواند فضانوردان را برای قرار دادن بقایای آن در کرسی همکار خود قرار دهد. برای مرگ در ISS ، یک تدفین سنتی در دریا گزینه ای ارجح نخواهد بود زیرا ایستگاه می تواند در مدار آینده با جسد روبرو شود. با این حال ، این امر از قلمرو امکان برای مأموریت آینده در فضای عمیق برای مجدداً مراسم تشییع جنازه Spock در هنگام “Star Trek II: The Wrath of Khan” نخواهد بود.

پروتکل مرگ ناسا صرفاً از احترام به فضانورد متوفی و ​​بهزیستی ذهنی خدمه بازمانده ، بلکه برای جامعه در کل نیست. هنگامی که تراژدی به برنامه فضایی اعتصاب می کند ، بر عموم مردم تأثیر می گذارد. مرگ کل خدمه آپولو ۱ در طی تمرین تقریباً قبل از ترک زمین ، برنامه قمری را به پایان رساند.

واکنش به آپولو ۱ به عنوان انگیزه ای برای کاخ سفید برای آماده سازی از خود بود. بیل صفیر ، رئیس جمهور رئیس جمهور ریچارد نیکسون ، سخنرانی را در مورد فاجعه در مورد آپولو ۱۱ در سال ۱۹۶۹ آماده کرد. سخنرانی عمومی که هرگز به منظور مداحی نیل آرمسترانگ و وزوز آلدرین با خط آغاز شد ، “سرنوشت مقرر کرده است که مردانی که در صلح به اکتشاف می روند ، در ماه باقی بمانند تا در آرامش قرار بگیرند.”

در حالی که آرمسترانگ و آلدرین روی ماه لمس کردند و با خیال راحت بازگشتند ، ناسا از آپولو ۱۱ از تراژدی فرار نکرده است. شاتل های فضایی به ترتیب با تمام دست در راه اندازی و مجدداً از دست دادند. هر فاجعه به عنوان یک فاجعه ملی مورد توجه قرار می گرفت. با ظهور برنامه های فضایی و فضایی تجاری در سایر کشورها ، مرگ در مدار می تواند به عنوان یک حادثه در محل کار تلقی شود.